Ο Γιάνης Λάμπρου είναι ένας από τους ελάχιστους τοπικούς δημοσιογράφος που έχει κα- ταφέρει να επιβιώσει την τελευταία 20ετία στο χώρο της ενημέρωσης.
Όπως αναφέρει και σε πρόσφατο σημείωμά του στο ιστολόγιο που ακόμη διατηρεί, δεν του άρεσαν οι μεσοβέζικες λύσεις με αποτέλεσμα κάθε φορά να βρίσκεται ως υποστηρικτής σε κάποιο «στρατόπεδο».
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να κάνει λίγους φίλους και πολλούς εχθρούς. Όποιος ασχολείται με τα κοινά στην Κορινθία ξέρει ότι πρόκειται για ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο, όμως για να παραμένει στο χώρο επί 20ετίας σίγουρα διαθέτει κάποια ικανότητα και σε έναν χώρο όπου ο ένας «σφάζει» τον άλλο όταν τα συμφέροντα δεν είναι κοινά (και συνήθως δεν είναι).
Σε πρόσφατη ανάρτηση του αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να αποσυρθεί από τις δυο ενημερωτικές ιστοσελίδες που διατηρεί αν δεν εμφανισθεί χρηματοδότης. Η ανάρτηση έγινε αντικείμενο σχολιασμoύ από πολιτικούς (τουλάχιστον) αντιπάλους του στο Facebook όχι με τα καλύτερα σχόλια φυσικά.
Βέβαια το ενδεχόμενο να κλείσει αυτές τις δυο ιστοσελίδες δεν σημαίνει ότι δεν μπο- ρεί να ανοίξει κάποια άλλη. Το θέμα όμως είναι άλλο. Ο Γιάννης συνήθισε να λειτουργεί σε μία γενιά θριαμβευτών. Ο Μανωλάκης, ο Ταγαράς, ο Τατούλης και εσχάτως ο Πνευματικός.
Δυστυχώς βρεθήκαμε στην εποχή όπου μας τελείωσαν οι νικητές. Δεν υπάρχουν πλέον δημοσιογραφικές πένες που μπορούν να ισχυρισθούν ότι επηρεάζουν τις μάζες με τις τοποθετήσεις τους, σίγουρα όχι με τον τρόπο που συνέβαινε στο παρελθόν.
Τώρα μιλάνε τα likes και τα shares και τα retweets. Τα ίδια και στο χώρο της πολιτικής.
- Ο Πνευματικός κέρδισε 3η θητεία με λιγότερο από 20 ανάποδους ψήφους και πλακώνεται στα γήπεδα με τοπικούς συμβούλους.
- Ο Τατούλης κέρδισε δεύτερη θητεία στην Πελοπόννησο σχεδόν με 60% και μοιάζει σαν ηλικιωμένος Περιφερειάρχης Αρκαδίας.
- Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Κορινθίας; Και οι 3 στο ίδιο γραφείο.
Δεν είναι αυτή η εικόνα των νικητών που περιμένει ή τουλάχιστον έχει συνηθίσει να βλέπει ο κόσμος. Τα επόμενα χρόνια η ενημέρωση θα είναι αποκλειστικά mobile και wearable και community driven.
Και παρά το γεγονός ότι ο Γιάννης έχει δείξει ότι προσαρμόζεται καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο στα όποια δεδομένα, από ένα σημείο και μετά οι αντοχές λιγοστεύουν και τα νέα πράγματα γίνονται όλο και πιο δύσκολο να κατανοηθούν ή έστω να εκτελεσθούν.
Και η σοφία, η όποια σοφία διαθέτει ο καθένας έρχεται ως αντιστάθμισμα στη χαμένη ενεργητικότητα. Στη φυσιολογική αυτή εξέλιξη, που αδυνατεί να αποδεχθεί ο φίλος του, ο ίδιος πιθανώς να ενδώσει. Γιατί και οι αναγνώστες του 60άρισαν
Σε ένα πράγμα πάντως που τον παραδέχομαι είναι ότι τον τελευταίο χρόνο δείχνει να έχει αίσθηση της δικής του (δημοσιογραφικής έστω) υστεροφημίας. Και αυτό είναι κάτι. «Πόσο άλλαξες, πόσο άλλαξα» …
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου