Νίκος Νικολόπουλος: “Η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, προχωρά έχοντας ως προτεραιότητα να κλειδώσει η συμφωνία με εξασφαλισμένες για πρώτη φορά τις χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας, με μια σαφή δέσμευση για το χρέος και ένα αναπτυξιακό πακέτο”
Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στη Βουλή δείχνει σαφώς ότι υπάρχει ισχυρή πολιτική πλειοψηφία για την επίτευξη συμφωνίας με τους δανειστές και την συνέχιση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας.
Και αυτή η πολιτική πλειοψηφία, εκ των πραγμάτων αντανακλάει και μία μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, κάτι που αποτυπώνεται και στις δημοσκοπήσεις του τελευταίου διαστήματος.
Όταν λοιπόν υπάρχει αυτή η κοινοβουλευτική και η λαϊκή πλειοψηφία, τότε δεν έχεις απλώς δικαίωμα, αλλά καθήκον να συνεχίσεις μέχρι τέλους. Και εν πάση περιπτώσει, όπως ακριβώς είπε και ο Αλ. Τσίπρας δεν έχεις δικαίωμα «να διευκολύνεις το σχέδιο των αντιπάλων σου».
Γι’ αυτό και η συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου έχει εθνική υποχρέωση να προχωρήσει και να «κλειδώσει» τη συμφωνία, που ασφαλώς και περιλαμβάνει ένα σκληρό πακέτο μεταρρυθμίσεων, αλλά για πρώτη φορά από τότε που ανέκυψε η κρίση, διαμορφώνει και τις προϋποθέσεις εξόδου από την κρίση, εμπεριέχοντας εξασφαλισμένες τις χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας για τα επόμενα τρία χρόνια, ένα αναπτυξιακό πακέτο, αλλά και τις συνθήκες για την αναδιάρθρωση του χρέους.
Φυσικά, κανένας δεν παραγνωρίζει το πολιτικό πρόβλημα που δημιουργείται στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ με τις διαφοροποιήσεις αρκετών βουλευτών του, κόντρα στην σαφή επιλογή του Αλέξη Τσίπρα. Και αυτό το πρόβλημα μπορεί να επιλυθεί μόνο από τον λαό, σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα και αφού προηγουμένως έχει διασφαλιστεί η συμφωνία και έχει επανέλθει η κανονικότητα στην οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου.
Σε προσωπικό επίπεδο, πριν λίγα χρόνια παράτησα ένα υπουργείο για να μην βάλω την υπογραφή μου σε νέα μέτρα λιτότητας και για να μην κάνω τη χάρη όσων, με πρόσχημα την σωτηρία της χώρας φόρτωναν βάρη στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων και στόχευαν στην διάλυση της μεσαίας τάξης.
Βγήκα στον δρόμο και στον λαό, αντί να μείνω στο υπουργικό γραφείο και στο κοστούμι μου. Πάλεψα με θεούς και δαίμονες, στοχοποιήθηκα, λοιδορήθηκα, συκοφαντήθηκα όσο λίγοι από το πανίσχυρο ολιγαρχικό σύστημα, ντόπιο και ξένο. Και όλα αυτά, όχι γιατί ήθελα να παραστήσω τον «επαναστατάτη χωρίς αιτία», όχι γιατί ήθελα να είμαι από τους πολιτικούς που χάιδευαν αυτιά, ούτε γιατί δεν πιστεύω στην Ευρώπη και στην προστιθέμενη αξία που δίνει στην χώρα, η συμμετοχή της στον ευρωπαϊκό πυρήνα.
Πάλεψα τα μνημόνια με όλη τη δύναμη της ψυχής μου, γιατί:
α) Περιελάμβαναν ισχυρότατες δόσεις λιτότητας εις βάρος των απλών πολιτών και
β) Δεν εμπεριείχαν ισχυρές δόσεις σημαντικών διαρθρωτικών αλλαγών που πράγματι έχει ανάγκη ο τόπος, επιτρέποντας πάντοτε στους ντόπιους και ξένους διαπλεκόμενους και ολιγάρχες να θησαυρίζουν και να κάνουν χρυσοφόρες μπίζνες ενώ ο λαός αιμορραγούσε ακατάσχετα.
Η μοίρα και οι εξελίξεις των τελευταίων μηνών – για τις οποίες μπορεί κάποια άλλη στιγμή να γίνει πολύ μεγάλη συζήτηση και να αναζητηθούν λάθη και ευθύνες – με έφεραν στην εξαιρετικά δύσκολη θέση να ψηφίσω ένα νέο μνημόνιο. Ένα μνημόνιο που σαφώς έχει και μέτρα που πιστεύω πως δεν θα έχουν αποτέλεσμα, ξεκαθαρίζοντας πάντως ότι είμαι υποχρεωμένος να τα υπερασπιστώ ή να παλέψω να αλλάξουν, στα πλαίσια της συνολικής συμφωνίας της χώρας με τους δανειστές της.
Στον δικό μου αξιακό κώδικα άλλωστε, δεν υπάρχει «συμφωνία α λα καρτ», ούτε «εμπιστοσύνη α λα καρτ». Είτε συμφωνούμε με μία γενική πορεία που ενίοτε μπορεί να εμπεριέχει και προσωπικές υποχωρήσεις, είτε διαφωνούμε και ακολουθούμε τον δικό μας δρόμο.
Σε αυτή την φάση και προ του πραγματικού κινδύνου κατάρρευσης της χώρας και της κοινωνίας έκρινα ότι προείχε το εθνικό συμφέρον της επιβίωσης των πολλών αλλά και της στήριξης μίας κυβέρνησης που είναι η μόνη που μπορεί να μετατρέψει την κρίση σε ευκαιρία και να δώσει ελπίδα στον λαό, στο τέλος της διαδρομής.
Δεν αυταπατώμαι. Ξέρω καλά ότι πολλοί απλοί και άδολοι άνθρωποι αυτού του τόπου θα μου πουν: «Νικολόπουλε, ψήφισες μνημόνιο. Προσκύνησες και εσύ… Ψέματα όσα μας έλεγες…»
Είμαι έτοιμος να αντέξω και αυτή την κριτική. Όπως άντεξα πολλά, στα πολλά χρόνια που οι πολίτες μου εμπιστεύονται την ψήφο τους για να είμαι πάντα ο «αιρετικός», ο ασυμβίβαστος, ο «αντισυμβατικός», ο «απροσάρμοστος», για όλες τις εξουσίες.
Και θα το αντέξω, καταθέτοντας την βεβαιότητά μου ότι εάν ο Αλέξης Τσίπρας ήξερε πως η χώρα έχει εναλλακτική λύση, δεν θα έμπαινε στην ταλαιπωρία μίας 17ωρης διαπραγμάτευσης στις Βρυξέλλες, απέναντι σε κάποιους ορκισμένους εχθρούς της χώρας, αλλά και των λαών της Ευρώπης. Ο πρωθυπουργός ήξερε ότι αν δεν υπήρχε συμφωνία, θα υπήρχε… χρεοκοπία. Άτακτη η συντεταγμένη εντός Ευρώπης (σχέδιο Σόϊμπλε). Άτακτη χρεοκοπία σημαίνει απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση, και τουλάχιστον τρεις χαμένες γενιές! Την γενιά των σημερινών συνταξιούχων, τη γενιά των σημερινών 40άρηδων, αλλά και τη γενιά των σημερινών 20άρηδων. Και από την άλλη, το «σχέδιο Σόϊμπλε» είναι η μόνιμη και απόλυτη υποδούλωση στους δανειστές, με την Ελλάδα να εξακολουθεί να χρωστάει τα δανεικά, αλλά να επιβιώνει με δραχμή και… ανθρωπιστική βοήθεια.
Πρώτος ο πρωθυπουργός λοιπόν, προτίμησε να αναλώσει πολύ σημαντικό, προσωπικό πολιτικό κεφάλαιο, αντί να πετάξει την χώρα του στον γκρεμό. Αν το είχε κάνει, μάλλον θα γινόταν για μερικά 24ωρα «εθνικός ήρωας», αλλά αμέσως μετά… ο «απόλυτος προδότης της πατρίδας». Γι’ αυτό και έμεινε εκεί, ξενύχτησε όρθιος στις Βρυξέλλες, σε μία πρωτόγνωρη στα παγκόσμια χρονικά διαπραγμάτευση, προσπαθώντας να κερδίσει όσο περισσότερα μπορούσε.
Ας καταβάλλω και εγώ λοιπόν, το δικό μου προσωπικό και πολιτικό «αντίτιμο αυτής της επιλογής, πιστεύοντας πως είναι προτιμότερο το «ναι» στη συμφωνία από το να διευκολύνω τα σχέδια του Σόϊμπλε και των σύγχρονων μαυραγοριτών.
Και θα στηρίξω τη συμφωνία και την κυβέρνηση μέχρι τέλους, υπό δύο μόνο όρους: Αφενός να καταβληθεί κάθε προσπάθεια στήριξης των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων και αφετέρου, να χτυπηθούν κατακέφαλα, η διαπλοκή, η διαφθορά και η γραφειοκρατία. Επαναλαμβάνω: Άμεσα και κατακέφαλα! Χωρίς έλεος, χωρίς αναστολές!
Έχουμε μία δυνατότητα: Αυτή η συμφωνία να γίνει η αιτία ή η αφορμή για να τελειώσουμε μια για πάντα, με όσους και όσα μας χρεοκόπησαν!
Και αν αυτό δεν το κάνει η παρούσα κυβέρνηση, με την συνδρομή της παρούσας Βουλής, ειλικρινά δεν ξέρω ποιος θα μπορέσει να το κάνει.
Οι μάχες που έχουμε μπροστά μας είναι πολλές και δύσκολες.
Η σιδερένια φτέρνα, γερμανικής κατασκευής, που αισθανόμαστε να πατάει την χώρα μας σήμερα, πρέπει να… λιώσει από την προσπάθειά μας να βάλουμε σε τροχιά ανάπτυξης την Ελλάδα και να πάψει να γίνεται ανεκτή ως μέλος σε μία ένωση ελεύθερων κρατών και ανθρώπων.
Επίσης, είναι ώρα να τελειώνουμε με τους ντόπιους «γυαλιστερούς αρουραίους» που διαχρονικά κάνουν ρεσάλτο στο «αμπάρι», όταν όλο το «πλήρωμα» στερείται. Όπως είναι ώρα να τελειώνουμε και με την δικτατορία των ανίκανων, των ανεπρόκοπων, των «παρτάκηδων».
Αν μετά από όσα έγιναν εις βάρος της κυβέρνησης, του πρωθυπουργού και κυρίως της Ελλάδας και του λαού της, εξακολουθήσουμε να υποτασσόμαστε σε όλους τους παραπάνω, τότε είμαστε δυο φορές άξιοι της μοίρας μας.
Ας φροντίσουμε, τις επόμενες μέρες, να επιβεβαιωθεί μόνο ο θάνατος των «νταβατζήδων» πάσης φύσεως και εθνικότητας και όχι της κυβέρνησης που τους πολεμάει…
(*) Ο Νίκος Νικολόπουλος είναι Πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος και Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των ΑΝΕΛ
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου