Η παράσταση θα παρουσιαστεί την Κυριακή 2 Αυγούστου στο Λουτράκι στο θέατρο «Παντελής Ζερβός» στο Πάρκο Δεξαμενής στις 9.15 το βράδυ. Τη θεατρική διασκευή υπογράφει ο Κώστας Πολιτόπουλος, τα σκηνικά ο Μιχάλης Αγγελάκης, τα κοστούμια η Όλγα Σχοινά και τη σκηνοθεσία ο Γιάννης Νικολαΐδης.
Στο ρόλο της "Φραγκογιαννούς" η Φωτεινή Φιλοσόφου.
Στο ρόλο της "Φραγκογιαννούς" η Φωτεινή Φιλοσόφου.
Παίζουν επίσης οι ηθοποιοί: Τζένη Οικονόμου, Έρρικα Μακρή, Γιάννης Τσιώμου, Γιάννης Νικολαϊδης
Τιμή εισιτηρίου: Γενική είσοδος 12 ευρώ,
και στο viva.grμειωμένο.
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΣΤΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ: ΜΑΪΚ ΚΑΙ CAFÉ ΜΠΙΜΠΙΚΟΣ
Η Φόνισσα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
Μεγάλο θέμα του έργου και ζήτημα ανάλυσης και ερμηνείας αποτελεί η ύπαρξη ή όχι τύψεων και ενοχής εκ μέρους της Χαδούλας, ενώ πολλές συζητήσεις έχει προκαλέσει το τέλος του έργου στο οποίο η Χαδούλα βρίσκει τον θάνατο ανάμεσα στη θεία καιτην ανθρώπινη δικαιοσύνη. Αναλύσεις διαφόρων προσεγγίσεων, ψυχολογικής σκοπιάς, βιολογικής, εγκληματολογικής κοκ φωτίζουν διαφορετικές σκοπιές ενός έργου που, πέρα από μία μοναδική καταβύθιση από τον συγγραφέα στην ψυχοσύνθεση της ηρωίδας του, έτερος πρωταγωνιστής είναι η ίδια η κονωνία και κυρίως η κοινωνική αδικία, αφήνοντάς μας το ερώτημα, μήπως τελικά η Χαδούλα, μέσω των φόνων, επεδείκνυε μία στρεβλή χειρονομία αγάπης; Στρεβλή, καθώς η ίδια δεν έμαθε ποτέ ούτε από την μητέρα της, ούτε από τον σύζυγό της, το αληθινό νόημα του όρου;
Ο Σκηνοθέτης
Την δική του απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα που ανοίγει το έργο καλείται να δώσει ο σκηνοθέτης Γιάννης Νικολαΐδης, σε μίαθεατρική διασκευή που υπογράφει ο Κώστας Πολιτόπουλος.Λαϊκή τραγωδία και απελπισμένη κραυγή, χαρακτηρίζει τη "Φόνισσα" του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.
Η ηρωίδα "Φραγκογιαννού", δίνει προσωπική αλλά φρικτή λύση για τα συμφέροντα των ομοίων της εξαθλιωμένων ανθρώπων,κυρίως των γυναικών.
Σκληρή επιλογή μα τραγική λύτρωση ο θάνατος.
Η Φραγκογιαννού σκοτώνει συνειδητά και επαναληπτικά, χωρίς ενδοιασμούς ψυχικούς.
Με ταξικό υπολανθάνον ένστικτο.
Θεωρεί τις πράξεις της κοινωνική δικαιοσύνη και προσφορά.
" Τυφλή ανάγκη ο φόνος"
Σταματάει τις πράξεις της με την παρέμβαση της τρέχουσας εξουσίας.
Ο Παπαδιαμάντης είναι ο άγιος των ελληνικών γραμμάτων, με ίσκιο θεόρατο, που όσο υπάρχει ελληνική γλώσσα θα μας ακολουθεί για πάντα.
Η ηρωίδα "Φραγκογιαννού", δίνει προσωπική αλλά φρικτή λύση για τα συμφέροντα των ομοίων της εξαθλιωμένων ανθρώπων,κυρίως των γυναικών.
Σκληρή επιλογή μα τραγική λύτρωση ο θάνατος.
Η Φραγκογιαννού σκοτώνει συνειδητά και επαναληπτικά, χωρίς ενδοιασμούς ψυχικούς.
Με ταξικό υπολανθάνον ένστικτο.
Θεωρεί τις πράξεις της κοινωνική δικαιοσύνη και προσφορά.
" Τυφλή ανάγκη ο φόνος"
Σταματάει τις πράξεις της με την παρέμβαση της τρέχουσας εξουσίας.
Ο Παπαδιαμάντης είναι ο άγιος των ελληνικών γραμμάτων, με ίσκιο θεόρατο, που όσο υπάρχει ελληνική γλώσσα θα μας ακολουθεί για πάντα.
Την δικιά της ερμηνεία στον ρόλο πρόκληση θα καταθέσει η ηθοποιός Φωτεινή Φιλοσόφου, που μετά την αναμέτρησή της με την συζυγοκτόνο Κλυταιμνήστρα, (την οποία σκοτώνει ο ίδιος της ο γιος), τώρα θα υποδυθεί την παιδοκτόνο Χαδούλα, μία άλλη γυναίκα βουτηγμένη σε έναν εντελώς διαφορετικό αυτήν την φορά κύκλο αίματος. Παίζουν οι ηθοποιοί: Τζένη Οικονόμου, Έρρικα Μακρή,Γιάννης Τσιώμου, Γιάννης Νικολαϊδης.
της Κατερίνας Διακουμοπούλου
«Φόνισσα». Καλοκουρδισμένη παράσταση, με δουλεμένες ερμηνείες.
Ο Οργανισμός Ελληνικού Θεάτρου ΑΙΧΜΗ, περιοδεύει σε πόλεις της Μακεδονίας με τη «Φόνισσα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, σε θεατρική διασκευή του Κώστα Πολιτόπουλου και σε σκηνοθεσία του Γιάννη Νικολαΐδη.
Συγγραφέας: Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Διασκευή: Κώστας Πολιτόπουλος
Σκηνοθεσία: Γιάννης Νικολαΐδης
Σκηνοθεσία: Γιάννης Νικολαΐδης
Οργανισμός Ελληνικού Θεάτρου ΑΙΧΜΗ
Αναδημοσίευση από εφ. Μακεδονία, 28/06/2015
Η παράσταση
Το κοινό δεν συνηθίζει να παρακολουθεί παραστάσεις αφηγηματικής μορφής σε υπαίθρια θέατρα. Συνήθως οι επικές-αφηγηματικές παραστάσεις στεγάζονται σε χειμερινές σκηνές, περιορισμένων τετραγωνικών και θέσεων. Αρχής εξ αρχής, η απόφαση να πραγματοποιηθεί θερινή περιοδεία είναι ένα μεγάλο ρίσκο. Παρόλα αυτά θεωρώ ότι ο σκηνοθέτης Γιάννης Νικολαϊδης κατάφερε να χωροθετήσει τις σκηνικές μεταβάσεις με τέτοιο τρόπο ώστε το εγχείρημά του να είναι προσαρμόσιμο σε οποιονδήποτε ανοιχτό χώρο θέαση. Αυτό συντελείται και με την καίρια συμβολή των λειτουργικών και καλαίσθητων σκηνικών του Μιχάλη Αγγελάκη. Το βέλτιστο στοιχείο της σκηνοθεσίας είναι η σφιχτή ρυθμολογία, όπου επιτυγχάνεται η γοργή εναλλαγή των σκηνών, διατηρώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού. Ωστόσο υπήρξαν δύο σημαντικές σκηνές όπου έπρεπε να «κοπεί» η ροή: όταν η Φραγκογιαννού αποφασίζει το πρώτο φονικό, όταν η Φραγκογιαννού αποφασίζει το δικό της φονικό. Οι σκηνοθετικές τομές, μία μικρή απορρύθμιση, δίνουν φυσικό χρόνο στο κοινό να ερμηνεύσει, να κατανοήσει την σκηνοθετική πρόθεση.
Τα κύρια μειονεκτήματα της παράστασης είναι η απουσία πρωτότυπης μουσικής και η μη συμβολή κινησιολόγου, ο οποίος θα είχε εντάξει σωματικούς συμβολισμούς και θα είχε εξαλείψει την περιγραφική φόρμα. Απ’ την άλλη το βασικό πλεονέκτημα της παράστασης είναι οι ερμηνείες του μικρού πυρήνα ηθοποιών. Η Φωτεινή Φιλοσόφου (Φραγκογιαννού), στέρεα ηθοποιός με κύριο όπλο της την έκταση της φωνής της καταθέτει μία πολυδιάστατη υπόκριση. Η Τζένη Οικονόμου (Δελχαρώ και Γριά) χαρισματική, ελέγχει άριστα τα ερμηνευτικά της μέσα. Εξίσου οικονομημένος στέκεται και ο Γιάννης Τσιώμου (Κωνσταντής, Ανακριτής και Λυρίγκος). Η Έρρικα Μακρή (Αμέρσα και Μαρουσώ) στην παράσταση στο θέατρο κήπου στου Παπάγου, άργησε να ενταχθεί στο σύνολο και είχε καλύτερες στιγμές ως Μαρουσώ. Ο σκηνοθέτης Γιάννης Νικολαϊδης (Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης), υπήρξε καθηλωτικός στον άχαρο ρόλο του αφηγητή.
Τέλος, απ’ αυτήν τη δουλειά συνόλου ξεχώρισαν επίσης τα προσεγμένα κοστούμια της Όλγας Σχοινά (τα τακούνια θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί), αλλά κυρίως ο σημαίνων σχεδιασμός των φωτιστικών μέσων του Στέφανου Κεραμιδά. Η διασκευή του Κώστα Πολιτόπουλου, πατά σε μία παραδοσιακή, ασφαλή φόρμα οριζόντιας δραματοποίησης. Εύστοχη είναι και η προσωπική θεώρηση του Πολιτόπουλου στο έντυπο πρόγραμμα, τόσο για την ερμηνεία του έργου του Παπαδιαμάντη, όσο και για τη διαδικασία μετάλλαξης του λογοτεχνήματος σε δραματικό λόγο. Εξίσου ενδιαφέρον και «αιχμηρό» είναι και το ανυπόγραφο εισαγωγικό σημείωμα…
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου