του Ματθαίου Ανδρεάδη
δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα "Πολίτης" στις 14/12/2007, τ. 235, σ.2
Τώρα, που γίνονται ετοιμασίες να εορτασθεί τον ερχόμενο χρόνο η 150ετία απ΄την ίδρυση της Νέας Κορίνθου (για την οποία υπάρχουν πολλά στοιχεία στα ιστορικά έργα μου, όπως στον 2ο τόμο ιδιαίτερα, που έχει τίτλο:«Η Κορινθία την Οθωνική περίοδο-1833-1862», για πρώτη φορά), μας δίνεται η ευκαιρία, φρονώ, να γνωρίσουμε ορισμένα, εξ ίσου σπουδαία, στοιχεία απ΄την άγνωστη μέχρι σήμερα ιστορία της Κορινθίας των τελευταίων 100 χρόνων, απ΄το 1907, δηλαδή, κι’εφεξής.
Τα στοιχεία αυτά αφορούν σε πρόσωπα, τόπους και καταστάσεις (κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές, πολιτισμικέςκ. ά), που έζησαν οι Κορίνθιοι την τελευταία εκατονταετία. Η ιστόρησή μας αρχίζει απ΄τον αντίστοιχο προς τον σημερινό Δεκέμβρη του 1907.
Με 70. 901 κατοίκους, την εποχή εκείνη, η Κορινθία, διοικητικά, ηταν συγκροτημένη σε έντεκα δήμους: Κορινθίων (με 35 χωριά και τοποθεσίες), Ευρωστίνης με έδρα το Δερβένι, Kλεωνών με έδρα το Χιλιομόδι, Νεμέας με έδρα τη Νεμέα, Πελλήνης με έδρα το Κλημέντι, Περαχώρας–Λουτρακίου με έδρα τις δυο εναλλάξ, Σικυώνος με έδρα το Κιάτο, Σολυγείας με έδρα το Σοφικό, Στυμφαλίας με έδρα το Καλλιάνι, Τρικάλων-Ξυλοκάστρου με έδρα τις δύο εναλλάξ και Φενεού με έδρα τη Γκούρα.
Η Κόρινθος, έδρα του δήμου Κορινθίων (ο οποίος είχε, συνολικά, 14. 625 κατοίκους), ηταν πρωτεύουσα του νομού απ΄το 1899 με πάνω απο 6. 000 κατοίκους. Eίχε δύο πλατείες, την κεντρική και του Φλοίσβου (Αμαλίας), αρκετά μαγειρεία, ξενοδοχεία, γυμνάσιο και δημοτικά σχολεία των δυο φύλων, ηταν έδρα στρατιωτικού ευζωνικού τάγματος με φρούραρχο τον Βρεττό, Πρωτοδικείο απ΄το 1901 σε μισθωμένο χώρο, νομάρχη τον Δ. Μπαμπάκο, δήμαρχο τον Αναστάσιο Αναγνωστόπουλο, γιατρούς, δικηγόρους, φαρμακοποιούς, συμβολαιογράφους, εμπόρους ντόπιους και ξένους κ ά.
Οι Γορτύνιοι, που σε ολόκληρη την Κορινθία ξεπερνούσαν τους 300, ίδρυσαν σύλλογο με επωνυμία «Γορτυνιακός Σύνδεσμος», και πρώτο αιρετό πρόεδρο τον γιατρό Δ. Κούστα.
Σκοπός του συνδέσμου «η αλληλοβοήθεια και η εκ συμφώνου δράσις εις διάφορα γενικά ζητήματα». Καφενεία, όπως και καφωδεία ή «καφεσαντάν», που λειτουργούσαν στην πόλη «τακτικώτατα και κανονικότατα» ησαν του Αντ. Βλάσση, του Γεωργακόπουλου και του Σακόπουλου.
Το τελευταίο ειχε οκτώ γυναίκες, απ΄ τις οποίες οι 4 «αρτιστοορχηστρίδες» αποτελούσαν «όμορφο μπουκέτο, την μοναδικήν» των Κορινθίων «ταραντέλαν εξ Ιταλίδων αποτελουμένην».
Τα σχετικά, βέβαια, «επεισόδια και οι κουτσαβακισμοί» δεν έλειπαν «απο τά ευάγωγα αυτά ιδρύματα» όπως, φυσικά, στο τελευταίο, όπου ενα βράδυ μια παρέα με πρωταγωνιστές τους Μιχ. Λαθούρη και Παν. Τάρταρη, αναστάστωσαν ολη τη γειτονιά, έσπασαν μερικά ποτήρια «χάριν γούστου και δια τα μάτια μιας μαυρομάτας αρτίστας», επιτέθηκαν στους χωροφύλακες επειδή οι τελευταίοι τους έκαναν παρατηρήσεις «δια τον θόρυβον και το στραπάτσο» κι΄αυτό τους «επείραξε στο φιλότιμο.
Και δόστου τραπέζια, καρέκλες, μπουκάλια, ποτήρια, μαχαίρια» και φωνές σε ομηρική πραγματική μάχη, μέχρις ότου οι χωροφύλακες τους οδήγησαν «εν χορώ» στην φυλακή.
Τον καιρό εκείνο τα εθνικά θέματα ησαν σε έξαρση, οπως το Μακεδονικό και οι ωμότητες σε βάρος των Ελλήνων της Αγχιάλου και αλλού της Βουλγαρίας με προσφυγιά ως την Κορινθία.
Στις 5 Δεκεμβριου 1907 ο τυφλός ποιητής Μιχ. Τραμπακουλόπουλος ενθουσίασε τους Κορίνθιους σε καλλιτεχνική εσπερίδα, που οργάνωσε επιτροπή αποτελούμενη απ΄τους νομάρχη, τον δήμαρχο, τον πρόεδρο πρωτοδικών Αγγελετόπουλο, τον φρούραρχο, τον αστυνόμο Ιατρού, τον γυμνασιάρχη Καραβά, τον νομομηχανικό Βλαχόπουλο, τον επιθεωρητή δημοτικών σχολείων Καταιβάτη και δικηγόρους στο καφενείο του Αντων. Βλάση, όπου παρίσταντο και αντιπρόσωποι του ωραίου φύλου.
«Ο κ. Τραμπακόπουλος έθελξε τους πάντας με τα ωραία και ποικίλα ποιήματά του, οπως η «25 Μαρτίου», η «Στοναχή», η «Φωτιά της Αγχιάλου», ο «Πόθος μου», «Δεν εγεννήθη ποιητής», «Το παλάτι». Στα διαλείμματα έπαιξε ντουέτο ρουμάνων που παρεπηδημούσαν στην Κόρινθο, βιολί και κιθάρα. «Τα συγκεντρωθέντα χρήματα εκ δραχμών 250 εστάλησαν εις το Ταμείον Εθνικής Αμύνης».
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου