Στους γάμους, τις μεγάλες θρησκευτικές γιορτές, στις τελετές και σε κάθε οικογενειακή εκδήλωση η φορεσιά σηματοδοτούσε τη σημαντικότητα της ημέρας. Χειροποίητη με πολύ μεράκι, λιτή με αυστηρές γραμμές και χωρίς έντονους χρωματισμούς αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα της σκληρής, σχεδόν σπαρτιάτικης ζωής των κατοίκων του ορεινού όγκου του Ταϋγέτου. Αξίζει να σημειωθεί πως υπήρχε μόνο μία φορεσιά για κάθε περίσταση και όχι διαφορετικά είδη, όπως σε άλλες περιοχές της χώρας. Μοναδικό ίσως στοιχείο που ξεχώριζε και άλλαζε ανάλογα με την περίσταση ήταν το χρώμα του μαντιλιού. Το Γεμενί ήταν κίτρινο και ήταν για τις χαρές, ενώ το Μπαρέζι ήταν καφέ ή μαύρο, για τις λύπες. Την ίδια στολή φορούσαν και οι νέες και οι μεγαλύτερες γυναίκες των χωριών, ενώ αυτό που αποτελεί ιδιαίτερο ίσως χαρακτηριστικό είναι πως η Κουτσβίτικη Φορεσιά δεν φέρει κανένα είδους κόσμημα ή άλλο περιττό διάκοσμο.
Οι σκληραγωγημένες κουτσαβίτισσες δεν φορούσαν τη φορεσιά για επίδειξη πλούτου, αλλά μόνο για να δώσουν ξεχωριστό τόνο στην ημέρα. Ουσιαστικά η χρήση της στολής δεν γινόταν προκειμένου η κάθε γυναίκα να ξεχωρίσει, αλλά για να ενταχθεί στο σύνολο των γυναικών του χωριού και μαζί να μοιραστούν τις χαρές και τις λύπες. Τα περισσότερα μέρη της στολής φτιάχνονταν από μαλλί αιγοπροβάτων, το οποίο αρχικά έγνεφαν οι γυναίκες στο χέρι και στη συνέχεια το ύφαιναν στον αργαλειό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το μάλλινο γιλέκο που ονόμαζαν Γιουρντί και είναι ίσως το βασικότερο κομμάτι της Κουτσαβίτικης φορεσιάς. Η εκδήλωση διοργανώνεται από το νεοσύστατο Σύλλογο Κουτσαβίτικης Φορεσιά με τη στήριξη του Δήμου Καλαμάτας.
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου