Αυτή είναι και η μόνη απάντηση που αρμόζει στο ερώτημα του κ. Νίκου Τσίτουρα –Βουδούρη. Μια αριστεία που από το δίλημμα του ερωτήματος που θέτει, αδυνατεί να καταλάβει.
Με επιστολή του στην εφημερίδα σας , καταγγέλλει την δημοτική αρχή και τους παριστάμενους ομοτράπεζους του, για προεκλογική εκμετάλλευση της εκδήλωσης βράβευσης των επιτυχόντων μαθητών στις Πανελλήνιες εξετάσεις 2018, επειδή ο ίδιος δεν ανακοινώθηκε και δεν μπόρεσε να εκφωνήσει ένα λόγο και αυτός.
Αλήθεια , τότε δεν θα υπήρχε προεκλογική εκμετάλλευση της εκδήλωσης ( 
, δεν θα είχε ενοχληθεί ή θα είχε καταγγείλει και τον εαυτό του για προεκλογική συν-εκμετάλλευση;
Σε ότι αφορά τον διαχωρισμό των δημοτών, σε επίσημους και ανεπίσημους , αυτό κυριολεκτικά τρομάζει τα δημοκρατικά μου ιδεώδη.
Διαμαρτύρεται μάλιστα, γιατί τυχαία βρεθήκαμε ομοτράπεζοι, στο τραπέζι των «επισήμων» όπως ο ίδιος το χαρακτηρίζει και κατά την έννοια που αυτός αντιλαμβάνεται και αποδίδει στον όρο «επίσημος».
Αγαπητέ φίλε Νίκο, κατά την δική μου γνώμη – άποψη – αντίληψη δεν βρεθήκαμε στο ίδιο τραπέζι. Υπήρχαν δεκάδες τραπέζια επισήμων , ήταν αυτά που κάθονταν οι οικογένειες, οι γονείς και τα επίσημα τιμώμενα πρόσωπα, αυτά των επιτυχόντων μαθητών και μαθητριών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Υπήρχαν δεκάδες επίσημοι, δίπλα σου, γύρω σου, πίσω σου. Λυπάμαι που δεν τους είδες. Εσύ κάθισες στο μοναδικό τραπέζι ανεπισήμων – όπως εγώ αντιλαμβάνομαι τον όρο – αυτό των διοργανωτών της εκδήλωσης .
Μιας εκδήλωσης που είχε ξεκινήσει προηγούμενη δημοτική αρχή, συνεχίζει η νυν, θα συνεχίσει η επόμενη και η μεθεπόμενη όποια κι αν είναι αυτή, αφού στόχος είναι η βράβευση της επιτυχίας των μαθητών και όχι η προεκλογική εκμετάλλευση που εσύ είδες.
Λυπάμαι που δεν είδαμε τα ίδια. Θα μου επιτρέψεις να σου πω εγώ τι είδα:
Είδα τα κατακόκκινα από υπερηφάνεια πρόσωπα των γονέων , είδα μάτια να λαμπυρίζουν , σχεδόν δακρυσμένα από χαρά , είδα χέρια κόκκινα και ζεστά από το χειροκρότημα, άκουσα «βαριές» πανεπιστημιακές σχολές , ένιωσα το μόχθο, τον κόπο των οικογενειών και την ανακούφιση για την επίτευξη του στόχου μιας ζωής , θαύμασα και ζήλεψα την επιτυχία τους.
Θυμήθηκα τα δικά μου φοιτητικά χρόνια , τα δικά μου ξενύχτια στο βιβλίο, το δικό μου άγχος των εξετάσεων, το άγχος και τη συμπαράσταση της οικογενείας μου, την ανακούφιση της επίτευξης του στόχου της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και μάλιστα δις.
Τελικά είμαι χαρούμενος που δεν είδαμε τα ίδια. Επέτρεψέ μου τέλος, να σου δώσω και δύο διαβεβαιώσεις : Εντελώς τυχαία παραβρεθήκαμε ομοτράπεζοι, δεν το γνώριζα και σε καμία μα καμία περίπτωση δεν είχα πρόθεση να καπηλευθώ την δημοτικότητα –αναγνωρισιμότητά σου ως «επισήμου δημότη» ούτε καν να την επισκιάσω στο τραπέζι μας.
Ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με την νυν δημοτική αρχή, θα ήθελα να σου δώσω και την πρώτη μου προεκλογική υπόσχεση: ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΕΔΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΟΥ ΤΩΝ ΕΠΙΣΗΜΩΝ – όπως εσύ αντιλαμβάνεσαι τον όρο – για να μπορεί οποιοσδήποτε δημότης το επιθυμεί να κάθεται στο τραπέζι μου χωρίς διαχωρισμούς σε επίσημους και ανεπίσημους.
Καλή χρονιά !!
Παναγιώτης Αθανασίου Μαρινάκος Πτυχιούχος του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Πτυχιούχος του Νομικού τμήματος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Δικηγόρος παρ’ εφέταις, μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Κορίνθου.
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου