Ανακοινώθηκαν την Πέμπτη 9 Απριλίου 2015, από το Υπουργείο Παιδείας, Πολιτισμού και Θρησκευμάτων, τα ονόματα των 13 νέων Περιφερειακών Διευθυντών Εκπαίδευσης, οι οποίοι, όπως και οι Γενικοί ή Ειδικοί Γραμματείς, οι Πρόεδροι ή οι Διευθύνοντες Σύμβουλοι Οργανισμών, αποτελούν μία πολιτική (κομματική επί το ακριβέστερον) επιλογή της εκάστοτε κυβέρνησης.
Το ενδιαφέρον, ωστόσο, δεν έγκειται στα ονόματα, τον τρόπο ή τα κριτήρια επιλογής των νέων Περιφερειακών Διευθυντών Εκπαίδευσης, αλλά στην «τύχη» των προσώπων τα οποία αντικαθίστανται στις θέσεις αυτές σε κάθε κυβερνητική αλλαγή ή αλλαγή πολιτικής ηγεσίας.
Το 2010 η τότε Υπουργός Παιδείας κ. Άννα Διαμαντοπούλου με μία πρωτοφανή, αλλά όχι και πρωτόγνωρη, νομοθετική ρύθμιση εξέφραζε την ευαρέσκειά της και αναγνώριζε το «ζήλο», την ευπείθεια και την παροχή «υπηρεσιών» των άξιων τέκνων του κομματικού σωλήνα, και στο χώρο της Εκπαίδευσης.
Ειδικότερα σύμφωνα με τη διάταξη της παραγράφου 14 του άρθρου 26 του Ν. 3879/2010 « Εκπαιδευτικοί που έχουν διοριστεί σε θέσεις Γενικών ή Ειδικών Γραμματέων και Περιφερειακών Διευθυντών Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, καθώς και Προέδρων ή Διευθυνόντων Συμβούλων φορέων που εποπτεύονται από το Υπουργείο αυτό, μετά τη λύση της σχέσης εργασίας τους στις παραπάνω θέσεις και έως την επιλογή νέων στελεχών εκπαίδευσης, υπηρετούν ως στελέχη παιδαγωγικής καθοδήγησης σε περιοχές που επιθυμούν, εκτελώντας καθήκοντα σχολικών συμβούλων της ειδικότητας τους, τα οποία τους ανατίθενται από τον οικείο Περιφερειακό Διευθυντή Εκπαίδευσης, ύστερα από εισήγηση του Προϊσταμένου του Τμήματος Επιστημονικής - Παιδαγωγικής Καθοδήγησης».
Θεωρείται εύλογο ότι η αριστερή κυβέρνηση και η νέα πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας θα προέβαιναν στην αποκατάσταση της νομιμότητας και της ηθικής με την κατάργηση της απαράδεκτης και αντιεκπαιδευτικής αυτής ρύθμισης, αλλά δυστυχώς το έγγραφο του Υπουργείου Παιδείας ως προς το διορισμό των 13 νέων Περιφερειακών Διευθυντών Εκπαίδευσης στην τελευταία του παράγραφο αναφέρει: «Για τους αποχωρούντες περιφερειακούς διευθυντές Εκπαίδευσης ισχύει η διάταξη του άρθρου 26 παρ. 14, του Ν.3879/2010 (ΦΕΚ 78 τ. Α’)».
Δηλαδή οι κυβερνήσεις πέφτουνε, αλλά το «παρακράτος» της Διοίκησης παραμένει.
Δηλαδή επιβραβεύονται (και με τις ευλογίες της αριστεράς) για άλλη μία φορά εκείνοι που, με συνοπτικές διαδικασίες, εφαρμόζοντας τα μνημονιακά διατάγματα με περίσσιο ζήλο και θράσος «φιλοδώρησαν» με ανεπανόρθωτα πλήγματα τη Δημόσια Εκπαίδευση.
Δηλαδή εκείνοι που τοποθετήθηκαν σε υψηλόβαθμες θέσεις της Δημόσιας Εκπαίδευσης, με μοναδικό κριτήριο την κομματική τους ταυτότητα και την πίστη τους στα ιδεώδη του συστημικού κατεστημένου, θα συνεχίσουν να διαχέουν τον αυταρχισμό τους και από άλλες θέσεις κλειδιά, και δη ως στελέχη παιδαγωγικής καθοδήγησης, και μάλιστα στις περιοχές που επιθυμούν.
Δηλαδή ουδεμία εκπαιδευτική σημασία ή αξία έχει για το αν ένας Σχολικός Σύμβουλος έχει τα ουσιαστικά και τυπικά προσόντα, αλλά συνεχίζει να αποτελεί κριτήριο και προσόν για την «βάπτισή» του η κομματική προσήλωση και η υπακοή στην εφαρμογή των «απορρυθμίσεων», στο χώρο της Εκπαίδευσης.
Δηλαδή θα κρίνουν και θα αξιολογούν τους εκπαιδευτικούς εκείνοι που δεν αξιολογήθηκαν και δεν κρίθηκαν ποτέ, θα ασκούν παιδαγωγική καθοδήγηση εκείνοι που αγνοούν τις σχολικές αίθουσες.
Δηλαδή η εμπάθεια και η μεροληψία συνεχίζουν να σηματοδοτούν και να κατευθύνουν τις στρατηγικές και τη φιλοσοφία στο χώρο της εκπαίδευσης.
Δηλαδή, εν τέλει, θεωρείται υποβάθμιση και υποτιμητικό ο ρόλος και η παρουσία του εκπαιδευτικού-δασκάλου στις σχολικές αίθουσες και το φυσικό του χώρο.
Είναι κρίμα και απογοητευτικό μια αριστερή κυβέρνηση να επιτείνει την απαξίωση και να δημιουργεί την αίσθηση της ηχηρής διάψευσης προσδοκιών και ελπίδων για μία διαφορετική και δημιουργική πορεία και στο χώρο της Δημόσιας Εκπαίδευσης…
Νίκος Πολυμενάκος
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου