του Ματθαίου Ανδρεάδη
δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα "Πολίτης" στις 18/4/2008, τ. 253, σ.2
Οι Κορίνθιοι, τις ελπίδες τους για την εξασφάλιση πόσιμου ύδατος, ήτοι για τη λύση του βασανιστικού προβλήματος της λειψυδρίας της πόλης τους, δεν είχαν στηρίξει μόνο στην περιοχή Μαψού-Σολωμού, όπως είδαμε στο προηγούμενο, αλλά μελετούσαν τη μεταφορά ύδατος και απ΄τη Στυμφαλία, όταν θα γινόταν η μεταφορά των υδάτων αυτών στην Αθήνα.
Τα τότε δημοτικά συμβούλια του δήμου Κορινθίων είχαν ζητήσει να γίνει πρόβλεψη και για την πόλη, ορίζοντας προς τούτο και επιτροπές.
Το 1894 το δημοτικό συμβούλιο (που συγκροτούσαν οι Κίμωνας Ρουφογάλης, πρόεδρός του και Παν. Παπαληγούρας, Θεοφάν. Γαμβρούλης, Αθ.Καλλίρης, Α. Πιτσούνης, Θ.Ρομπόκος, Α.Λώλος, Γεώργ.Παπαϊωάννου, Βλάσ.Κωνσταντίνου, Θεοχ.Ρέντης, Γρηγ. Πετρουτζόπουλος και Δημ.Ρίσκας, μέλη), όρισε προς τούτο νέα επιτροπή.
Την 22α Δεκεμβρίου 1896, πάλι, το δημοτικό συμβούλιο, υπό την προεδρία του Βλασ.Ι.Κωνσταντίνου, ο ξανά δήμαρχος Κορινθίων, Κίμων Ρουφογάλης, έθεσε εκ νέου το πρόβλημα:
«Η πόλις της Κορίνθου στερείται πηγαίων και τρεχουμένων υδάτων προς πόσιν των κατοίκων και τας λοιπάς αυτών ανάγκας. Ύδρεύεται από της συστάσεως αυτής, ήτοι από τεσσαρακονταετίας εκ φρεάτων, τα οποία μόνον ανωφελή είναι, αλλά και επί την υγείαν των κατοίκων και περιοίκων ολεθρίως επιδρούν, πλην δε τούτου ολόκληρος η πόλις κινδυνεύει να μεταβληθή εις νοσογόνον εστίαν, ένεκα των απανταχού ταύτης ηνεωγμένων βόθρων».
Και στράφηκαν, όπως είδαμε ανατολικά του Ακροκόρινθου, στη θέση Μαψό ή Σολωμού, όπου υπήρχαν πηγές που ανήκαν στο δήμο Κορίνθου γύρω στις πέντε οκάδες, σύμφωνα με καταμέτρηση, η οποία έγινε από ειδικό υδραυλικό και της πιο καλής ποιότητος, όπως προέκυπτε απ΄τα συστατικά τους, κατά την γενομένη αρμοδίως χημική ανάλυση.
Και οι πηγές αυτού του ύδατος απείχαν απ΄την πόλη Κορίνθου περίπου εννέα χιλιόμετρα, κατά τη γενομένη επίσης καταμέτρηση από τον ειδικό Μηχανικό, που προσκαλεσμένος απ΄ τον Δήμαρχο, μελέτησε το έργο της διοχετεύσεως του ύδατος και συνέταξε τα αναγκαία διαγράμματα και τους προϋπολογισμούς του έργου.
Επρόκειτο για τον Σιγισμούνδο Μινέϊκο, Πολωνό μηχανικό, εκ μητρός πάππο του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος και πρίν είχε αναλάβει, υπηρετώντας στο δημόσιο, την εκτέλεση ύδραυλικών έργων στη Θεσσαλία, δηλαδή της αντιμετωπίσεως των εκχυλίσεων του ποταμού Σπερχειού για την αξιοποίηση «των παρ΄αυτού κατακλυζομένων εδαφών», επι υπουργίας εσωτερικών του Κερκυραίου Γ.Θεοτόκη.
Ο μηχανικός Σιγισμούνδος Μινέϊκο θεωρείτο ο ξένος που ως ειδικός περί τα υδραυλικά είχε εξασκηθεί, σε πολλά τέτοια έργα στην αλλοδαπή, γι΄αυτό και όλοι περίμεναν πως «ηδύνατο να παράσχη την εγγύησιν ως προς την καλήν, και επωφελή του ποταμού Σπερχειού διαρρύθμισιν».
Λόγω δε της ειδικότητος αυτής και ικανότητός του ήταν περιζήτητος σε κάθε αναφυόμενη επείγουσα και επιτακτική υδραυλική ανάγκη.
Και όταν προέκυψε το ζήτημα της Κορινθιακής Βόχας, για κατασκευή διώρυγας και τιθάσσευση των υδάτων, που συνέρρεαν στο βαθύπεδο της λοφώδους ενδοχώρας, στάλθηκε εδώ, εγκαταλείποντας την απασχόλησή του στην κοιλάδα του Σπερχειού.
Αλλά, μόλις περάτωσε την εργασία του στο ύπαιθρο της Βόχας, αναγγέλθηκε οτι θ΄απολυθεί της «επι θητεία υπηρεσίας» του, πράγμα το οποίο, μόλις μαθεύτηκε βύθισε και πάλι τους ενδιαφερόμενους στη Φθιώτιδα και στην Κορινθία σε απελπισία.
Ζητήθηκε, λοιπόν, απ΄τη Βουλή «όπως ο εθνικός μηχανικός Σιγ.Μινέϊκος εξακολουθήση παραμένων εν τη υπηρεσία του Κράτους και διότι ειδικός ών αποβαίνει χρησιμώτατος, αλλά και διότι εις τον άνδρα τούτον οφείλει περίθαλψίν τινα η Ελλάς, ένεκα των προσενεχθεισών υπηρεσιών εκ μέρους αυτού εις προλαβούσας εποχάς, καθ΄άς ούτος υπηρέτει ως Νομομηχανικός εν Ιωαννίνοις και τας οποίας η Ελληνική Κυβέρνησις δεν αγνοεί».
Τα Γιάννινα τότε ήσαν υπόδουλα και «αι παρά του Σιγισμ. Μινέϊκου προσφερθείσαι υπηρεσίαι ήσαν εθνικού δια την χώραν χαρακτήρος».
Προφανώς η σύμβασή του ανανεώθηκε μακροχρόνια. Και μετ΄από καιρό, μετατέθηκε στην Αχαϊα υπηρετώντας στην Πάτρα, όπου και έκανε γαμπρό του τον Γ. Παπανδρέου.
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου