Το Κορινθιακό Εργαστήρι Ιστορίας επί τη ευκαιρία της εορτής του Αγίου Νικολάου και θέλοντας να συμβάλει στην καταγραφή της ιστορίας του τόπου μας, παραθέτει το χρονικό της ίδρυσης του ναού και συγκρότησης της σχετικής ενορίας.
Στις 19 Ιουνίου [παλαιό ημερολόγιο] του 1888 το Δημοτικό Συμβούλιο της Νέας Κορίνθου με δήμαρχο τον Ιωάννη Ν. Δεληγιάννη παραχωρεί 500 μέτρα εις το άκρον της ανατολικής πλευράς της παραλίας της πόλεως πλατείας, επονομαζομένης «της Αμαλίας» ένθα είναι το μάλλον απόκεντρον μέρος και το μηδέποτε συχναζόμενον, ίνα επ’ αυτού ανεγερθή ο ιερός ναός «ο Άγιος Νικόλαος»[πρ. 43] ΓΑΚ, ΑΒΕ:1,ΑΕΕ Δημ.1.1, αα 180 [1888-1895].
Η ανέγερση ξεκινά και εξελίσσεται, διορίζονται αλλεπάλληλα εκκλησιαστικά συμβούλια και το έτος 1911 το δημοτικό Συμβούλιο πρέπει να αποφασίσει για τη συγκρότηση ενοριών με βάση σχετικό νόμο (δήμαρχος Αναστ. Αναγνωστόπουλος) .
Συγκροτείται προς τούτο επιτροπή από τους συμβούλους Γ. Γεωργίου, Β. Δουφεξόπουλο, Βλ. Μπέζο και Αθ. Τριπολιτσιώτη «όπως από κοινού μετά των ιερέων και επιτρόπων των ναών παρασκευάσουν την σχετικήν εργασίαν» [πρ. 9, 4/2/1911]. ΓΑΚ, ΑΒΕ 1,ΑΕΕ1.1,αα 189[1910-1914].
Στις 20 Μαΐου αποφασίζεται από το Δημοτικό Συμβούλιο (με πλειοψηφία 7 υπέρ- 4 κατά) να δημιουργηθούν δύο ενορίες: Αποστόλου Παύλου και Αγίου Νικολάου, με αναλογία 500 οικογενειών στην πρώτη και 300 στη δεύτερη.
Ο ακριβής ωστόσο καθορισμός των οικογενειών που θα αποτελούσαν τις ενορίες αναβάλλεται για επόμενη συνεδρίαση [βλ. πράξη 33].
Ενδιαφέρον στη συνεδρίαση αυτή έχει η επιχειρηματολογία της μειοψηφίας, η οποία συνίστατο στα εξής:
α) Εάν αφαιρεθούν από τις 800 οικογένειες οι 300, ο αριθμός που θα απομείνει στον Απόστολο Παύλο δεν θα μπορεί να καλύψει «τας πολυειδείς δαπάνας» του μητροπολιτικού ναού.
β) Ο χώρος του Αγίου Νικολάου είναι ανεπαρκής ώστε να μην μπορεί να περιλάβει 300 οικογένειες .
γ) Ο ναός κείται σε απόκεντρο μέρος της πόλεως «αναπεπταμένον εις όλους τους ανέμους` κατά τον χειμώνα δε είναι αδύνατος η προσέλευσις εις τους εκκλησιαζομένους».
δ) Η διαίρεση ενοριών θα δημιουργήσει ζητήματα ενοριακά στην πόλη, που το Συμβούλιο πρέπει να αποφύγει.
Η οριστική απόφαση λαμβάνεται στις 12 Ιουλίου 1911 [πρ. 43], σύμφωνα με την οποία το Δημοτικό Συμβούλιο « προκειμένου περί εφαρμογής του νόμου περί ενοριών» διαιρεί τελικώς την πόλη της Νέας Κορίνθου στην ενορία Αποστόλου Παύλου και την του Αγίου Νικολάου και στη δεύτερη «ορίζει όπως υπαχθώσι αι οικογένειαι εντός των τετραγώνων περιλαμβανομένων οδών Ιωάννου Νοταρά μέχρι της οδού Αδειμάντου ως των περιεχομένων εντός των τετραγώνων της οδού Γεωργίου Θεοτόκη και θαλάσσης ήτοι των τετραγώνων 114,113…..36 και 38, οικογένειες 319 κατά πίνακα καταρτισθέντα υπό του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου Αγίου Νικολάου».
Να διευκρινιστεί εδώ ότι οι ανωτέρω οδοί δεν ταυτίζονται με τις σημερινές απολύτως, διότι κατά την εξέλιξη του χρόνου έγιναν πολλές μετονομασίες.
Το υπόλοιπο της πόλεως θα υπαγόταν στην ενορία Αποστόλου Παύλου, η οποία θα περιελάμβανε και τα εξωκκλήσια ΄Αγιος Γεώργιος και Ζωοδόχος Πηγή, ενώ το εξωκκλήσι του Αγίου Σπυρίδωνα προσαρτιόταν στον ΄Αγιο Νικόλαο.
ΓΑΚ, ΑΒΕ 1,ΑΕΕ1.1,αα 189[1910-1914].
Ετσι ολοκληρώθηκε όχι μόνο η ίδρυση και λειτουργία του νέου ναού του Αγίου Νικολάου αλλά λύθηκε και το πρόβλημα των ενοριών, που δεν αφορούσε βεβαίως μόνο τη Νέα Κόρινθο αλλά οργάνωσε τους ναούς όλου του δήμου(βλ. πρ.47, 9/9/1911).
Το αρχειακό υλικό που αξιοποιήθηκε για τη σύντομη αυτή έκθεση της ίδρυσης του Αγίου Νικολάου προέρχεται αποκλειστικά από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους (ΓΑΚ) ν. Κορινθίας.
Για το Κορινθιακό Εργαστήρι Ιστορίας
΄Ολγα Καραγεώργου-Κουρτζή,
δρ Ιστορίας, Σχ. Σύμβουλος Φιλολόγων ε.τ.
- Οι φωτογραφίες προέρχονται από τον εφημέριο του Αγίου Νικολάου κ. Δημήτριο Παπαγεωργίου, ευγενική προσφορά στο Κορινθιακό Εργαστήρι Ιστορίας.
(Γεράσιμος Πούλης, υπεύθυνος φωτογραφικού αρχείου του Εργαστηρίου)
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου