του Ματθαίου Ανδρεάδη
δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα "Πολίτης" στις 7/12/2007, τ. 234, σ.2
Η αποζημίωση,που αποφάσισαν για τον εαυτό τους οι πληρεξούσιοι του έθνους το 1863 και η εξ αυτής προκληθείσα αντίδραση τμημάτων του Λαού στην Αθήνα σηματοδοτούν και σήμερα, κατά προδρομικό,μάλιστα,τρόπο δυο κύρια αιτήματα:
Τη διασφάλιση του δημοσίου χρήματος απ΄ τους εκπροσώπους του λαού και το ενδεχόμενο της εκάστοτε επεμβάσεως (οχι, κατ΄ανάγκην,συντεχνιακού,χαρακτήρα) του λαού στα πολιτικά δρώμενα, οταν οι αποφάσεις των εκπροσώπων του,είτε δεν τον ικανοποιούν είτε κρίνει πως τον ζημιώνουν.
Όλ’ αυτά,ιδιαίτερα στις μέρες μας,συνέχονται,ασφαλώς,με τις αντιδράσεις,που ήδη προκαλούνται απ΄την αύξηση της βουλευτικής αποζημιώσεως,αλλά κι’ απ΄την επιδιωκόμενη τροποποίηση εκλογικού συστήματος.
Και οι αντιδράσεις αυτού του τύπου είναι συναφείς προς τον έλεγχο που ασκούν και πρέπει ν ασκούν στην εξουσία,εκτός των άλλων,και ο τύπος,τα ΜΜΕ,και άλλοι (θεσμικοί ή οχι) φορείς. Βέβαια,οι αντίθετες φωνές,που ακούστηκαν σήμερα για την αύξηση της βουλευτικής αποζημιώσεως δεν υπήρξαν ανάλογες προς τις λαϊκές κινητοποιήσεις,που έγιναν το 1863,ωστόσο οι κομματικές αντιθέσεις για τυχόν τροποποίηση του σημερινού εκλογικού συστήματος (στενή περιφέρεια,κατά το Γερμανικό «μοντέλλο»,όπως λέγεται), μας παραπέμπουν σε «γραφικά» του παρελθόντος παρόμοια φαινόμενα,όπως παρακάτω:
Μεταπολεμικά,κάθε φορά που,προκηρύσσονταν βουλευτικές εκλογές, οι Κορίνθιοι ζούσαν και ευτράπελα περιστατικά (μέχρι το 1951,ίσως), που προκαλούσαν, «ιδιόρρυθμοι» υποψήφιοι,ενας απ΄ τους οποίους ηταν και ο περίφημος «τορπίλλας». Αντωνόπουλος τ΄όνομα κι΄ απ΄το Ξυλόκαστρο καταγόμενος ο «τορπίλλας»,γύριζε,προ παντός, τις προεκλογικές περιόδους, όλα τα μέρη της Κορινθίας ως ανεξάρτητος υποψήφιος βουλευτής, όπου εκθέτοντας συνεπαρμένος το πρόγραμμά του, ζητούσε με ευγλωττία την ψήφο του λαού, που εύθυμος και αθρόος συνέρρεε στις συγκεντρώσεις του.Κεντρικό του σύνθημα,που προφορικά και με προκηρύξεις,φυλλάδια και πανώ-επιγραφές διέδιδε, ήταν:«Στενή κι’έλα πίσω!».
Που σήμαινε πως ο Κορινθιακός λαός (και οχι μόνο) έπρεπε να εκλέγει τους αντιπροσώπους του σε ισάριθμες στενές εκλογικές περιφέρειες, στις οποίες θα είχε διαιρεθεί η Κορινθία,και με την προϋπόθεση πως αν τον απογοήτευαν, να έχει το δικαίωμα να τους ανακαλεί αφαιρώντας τους, ακόμη και κατά τη διάρκεια της βουλευτικής θητείας,την εντολή να τον αντιπροσωπεύουν.
Η πρόταση αυτή όσο κι΄αν ξενίζει, ουσιαστικά, ανταποκρίνεται στις θεμελιώδεις βάσεις του λεγόμενου αντιπροσωπευτικού κοινοβουλευτικού συστήματος,που απο καιρό ισχύει στις δυτικές δημοκρατίες. Γιατί αντιπροσώπευση και στα δημόσια πράγματα αυτό θα πεί: Ενεργεί κάποιος για λογαριασμό και κατ΄εντολή τρίτου,εν προκειμένω του λαού.
Και η εντολή προς τον εντολοδόχο ειναι ανακλητέα. Αυτά ολα, υποστηρίζουν μερικοί,είναι ανάλογα προς τα «δημιουργικά νέα κινήματα»,τις αντιδράσεις δηλαδή ευαίσθητων πολιτών,που μάχονται τελευταία στη χώρα μας, οχι μόνο για το δικαίωμα να ζουν σε ανθρώπινο περιβάλλον»,ως αντίθεση δηλαδή σε ιδιώτες και τα συμφέροντά τους,που καταστρέφουν το φυσικό περιβάλλον κ.λπ, αλλά και ευρύτερα ακόμη, «ν’ αποφασίζουν στις δημοκρατίες οι κοινωνίες» ως κινήματα με σαφείς πολιτικές διαστάσεις,ως διαμαρτυρία δηλαδή για διάφορα σοβαρά θέματα,που,ενω αφορούν στην κοινωνία,οπως εχει σημειωθεί,«εξακολουθούν να παραμένουν χαμηλά σε κυβερνητικές και κομματικές ατζέντες».΄
Ολα δε αυτά,χωρίς, έως σήμερα,να ξανακουστεί το «τορπιλλικό» σύνθημα: «Στενή κι’έλα πίσω!». Και συγκροτούνται μεν τα κινήματα αυτά σε τοπικά επίπεδα,όμως έχοντας «υπερκομματικό χαρακτήρα», εκδηλώνονται κατηγορώντας ακόμη και «τις πολιτικές δυνάμεις γι’αφερεγγυότητα»,ενω μιλούν «για κρίση του πολιτικού συστήματος».
Και τα κινήματα αυτά,προτείνεται ήδη,«ν΄ αναδειχτούν σε συνταγματικής περιωπής συλλογικότητες,ως επιπρόσθετος αυτόνομος πυλώνας συμμετοχής και αντιπροσώπευσης πέραν των κομμάτων,της αυτοδιοίκησης και του συνδικαλισμού».Θα δούμε,ωστόσο.
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου