της Όλγας Παπαλεξάνδρου
Αυτές τις μέρες της ασταμάτητης γαμωβροχής αναδεικνύεται σε όλο της το μεγαλείο η εχθρικότητα των πόλεων που ζούμε.
Και όχι μόνο τις κατασκευάσαμε εχθρικές προς εμάς και φιλικές προς μια απροσδιόριστη "ευκολία για εμάς" (ότι κι αν σημαίνει αυτό), αλλά έχουμε επιλέξει και επιλέγουμε και τους χειρότερους των συντηρητών για να τις επιβλέπουν.
Όπως είναι γνωστό, τα πεζοδρόμια στο κέντρο της πόλης μας είναι όχι απλώς ακατάλληλα για περπάτημα υπό αυτές τις συνθήκες, αλλά και επικίνδυνα (και όχι μόνο με αυτές τις συνθήκες, αλλά και τις κανονικές, τις "νορμάλ").
Τα δεύτερης διαλογής πλακίδια που έχουν στρωθεί γλιστράνε σατανικά και όλοι έχουμε παραδείγματα σπασμένων ποδιών, χεριών ακόμα και αυχένων να θυμηθούμε.
Δεν είναι αστικοί μύθοι, είναι πραγματικότητες. Περιμετρικά του κέντρου, τα πεζοδρόμια είναι όλα σπασμένα από τα αυτοκίνητα που τα καβαλάνε, γεμάτα με λιμνάζοντα νερά.
Τα δέντρα που δεν καλλωπίστηκαν έχουν ρίξει τα φύλλα τους, και όσο πανέμορφα είναι το καλοκαίρι, άλλο τόσο επικίνδυνα είναι τώρα, καθώς γλιστράνε σαν την κόλαση αν κάνεις το λάθος και πατήσεις κατά λάθος πάνω τους.
Για να διανύσω μια απόσταση πέντε τετραγώνων με τα πόδια σε ευθεία γραμμή, χρειάστηκε να ανεβοκατέβω αμέτρητες φορές το πεζοδρόμιο από τα καβαλημένα αυτοκίνητα και να κάνω κύκλους γύρω από λακκούβες με νερά στις διαβάσεις, στις άκρες των πεζοδρομίων, προσέχοντας ταυτόχρονα μήπως περάσει κανείς easy rider και με κάνει μπάνιο, αφού η οδηγική συμπεριφόρα και επίγνωση πολλών οδηγών είναι αυτή που όλοι ξέρουμε: στ αρχίδια τους μαρούλια.
Οι δρόμοι είναι καραπηγμένοι από αυτοκίνητα. Αυτοκίνητα παντού, καθώς η πόλη μας είναι η μισή πεζοδρομημένη και όλοι θέλουν, αν μπορούσαν, να πάρουν το αυτοκίνητο μαζί τους, ίσως και μέσα στο σαλόνι τους.
Τα φρεάτια, αν και κάποια πέτυχα να τα καθαρίζουν πριν λίγο καιρό, είναι γεμάτα με σκουπίδια και αποτσίγαρα (που πετάμε εμείς, οι πολίτες) και φύλλα από αυτά που έγραψα πιο πάνω, τα οποία μπορεί, αντί απλά να θυμίσουν Άμστερνταμ και ρομαντικές βόλτες και χρωματισμούς έτσι πεσμένα στο έδαφος, να μας μετατρέψουν κιόλας, δημιουργώντας ποτάμια στα οποία θα επιπλέουν πράγματα και σκουπίδια και λάσπες καθόλου ρομαντικές.
Βέβαια, αυτού του είδους τα πλημμυρισμένα πάντα όλα θα μπορούσαν να αποτελέσουν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να αναδειχτούν οι αρετές των εξαγγελιών όλων αυτών των τυπάδων που είναι υποψήφιοι δημαρχαίοι και συμβούλοι (οι οποίοι είναι οι ίδιοι με τις προηγούμενες φορές, μόνο που τώρα θέλουν να γίνουνε χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη ή να παραμείνουν χαλίφηδες), πηγαίνοντας τον σουρεαλισμό σε άλλα επίπεδα.
Και που μας τάζουν καταδυτικά πάρκα στους Κορινθιακούς κόλπους και στους Σαρωνικούς, έργα πνοής και δημιουργίας, που θα φέρουν κόσμο και τουρίστες που θα στοιβάζονται στην πόλη μας και θα τρέχουν να προλάβουν να καταδυθούν, μόνο που, με τόσα εμπόδια στο δρόμο και τόσες λίμνες ολόγυρα, ίσως να μπορούσαμε να μετατρέψουμε ολόκληρη την πόλη σε ένα τεράστιο extreme sports πάρκο, όπου το να πηδάς πάνω από επιπλέοντα σκουπίδια, να αποφεύγεις υδάτινες παγίδες και να τσαλαβουτάς στις λακκούβες να είναι μέρος της διασκέδασης.
Ακόμα και κατάδυση θα μπορούσαν να κάνουν. Με λίγη φαντασία, όλα γίνονται.
Άιντε. Ιδέες σας δίνουμε. :p
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου